Οξύ ακουστικό τραύμα - Αντιμετώπιση
Τι είναι το "οξύ ακουστικό τραύμα";
Οξύ ακουστικό τραύμα είναι ένας τραυματισμός του ωτός που προέρχεται από την έκθεση σε πολύ ισχυρό κρότο.
Ως κρότος ορίζεται ένας ήχος μικρής διάρκειας (λιγότερο από 3msec) και μεγάλης έντασης (μεγαλύτερης από 150 dB). Ποιοι κινδυνεύουν από οξύ ακουστικό τραύμα;
Το ακουστικό τραύμα εμφανίζεται συχνά σε στρατιωτικούς και στρατεύσιμους, σε αστυνομικούς, κυνηγούς και γενικά σε άτομα που χειρίζονται όπλα.
Επίσης είναι πολύ συχνός μετά την Ανάσταση το Πάσχα σε άτομα που ήταν αρκετά άτυχα ώστε να εκραγεί μια κροτίδα ή βεγγαλικό πολύ κοντά τους. Οι κροτίδες συνήθως προκαλούν ήχο 125-168dB. |
|
Πώς εκδηλώνεται το οξύ ακουστικό τραύμα;
Τα κύρια χαρακτηριστικά είναι η βαρηκοΐα και τα βουητά (εμβοές), που εντοπίζονται σχεδόν αποκλειστικά στο ένα αυτί.
Η βαρηκοΐα είναι συνήθως μικρού προς μετρίου βαθμού και αφορά τις υψηλές συχνότητες στην περιοχή των 4000-6000Hz. Ο ασθενής το περιγράφει σαν ένα «μπουκωμένο αυτί» ή σαν «ένα βάρος στο αυτί». Τα βουητά (εμβοές) εντοπίζονται στο ένα αυτί και είναι πολύ έντονα τις πρώτες στιγμές μετά τον κρότο. Είναι σαφής ένδειξη ότι το ακουστικό νεύρο έχει υποστεί βλάβη. Μπορεί να είναι παροδικό φαινόμενο, αλλά δημιουργεί πρόβλημα, αν γίνει μόνιμο. Ο ασθενής αναφέρει ότι το ακούει καλύτερα σε ήσυχο περιβάλλον και πολύ συχνά τον δυσκολεύει να κοιμηθεί. Ο πόνος είναι σπανιότερο σύμπτωμα μετά από έκθεση σε κρότο. Πολύ σπάνια, μπορεί να παρουσιαστεί ζάλη που υποδηλώνει ρήξη της στρογυλής ή της ωοειδούς θυρίδας του αυτιού ή και μεγαλύτερη βαρηκοΐα που μπορεί να οφείλεται σε ρήξη της τυμπανικής μεμβράνης ή διαταραχή στη συνέχεια των ακουστικών οσταρίων. Αυτές οι περιπτώσεις είναι σπάνιες, αλλά ταυτόχρονα πολύ σοβαρές και δύσκολες στην αντιμετώπιση. |
|
|
Νομίζω ότι έχω "οξύ ακουστικό τραύμα". Τι πρέπει να κάνω;Σε οποιαδήποτε περίπτωση εκτεθείτε σε πολύ έντονο κρότο, ιδιαίτερα όταν αυτό συνοδεύεται με μείωση στην ακοή (βαρηκοία) και βουητό (εμβοές) πρέπει να απευθυνθείτε στον Ωτορινολαρυγγολόγο. Οι διεθνείς οδηγίες λένε ότι αυτή η επίσκεψη πρέπει να γίνει όσο το δυνατόν συντομότερα, και σίγουρα δεν πρέπει να καθυστερήσει περισσότερο από 48 ώρες, καθώς η έγκαιρη θεραπεία είναι εξαιρετικά σημαντική.
Τι θα κάνει ο Ωτορινολαρυγγολόγος;
Ο ΩΡΛ ιατρός, μετά τη λήψη του ιστορικού, θα εκτιμήσει με κάθε τρόπο και με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ακρίβεια την ακοή. Αυτό σημαίνει ότι θα χρησιμοποιήσει τους τονοδότες, την ωτοσκόπηση, την τυμπανομετρία, τα ηχητικά αντανακλαστικά και θα προχωρήσει σε ακοόγραμμα τόσο της αέρινης όσο και της οστέινης αγωγής.
Ο στόχος είναι να καθοριστεί το μέγεθος της βαρηκοΐας, να εντοπιστούν ποιες συχνότητες έχουν επηρεαστεί και αν η βλάβη αφορά μόνο τη μετάδοση του ήχου, μόνο το ακουστικό νεύρο ή και τα δύο. |
Ποια είναι η θεραπεία όταν διαγνωστεί "οξύ ακουστικό τραύμα";
Ακρογωνιαίος λίθος της θεραπείας του Οξέος ακουστικού τραύματος είναι η κορτιζόνη. Συνήθως, χορηγείται από το στόμα για λίγες ημέρες. Αν και υπάρχουν Ωτορινολαρυγγολόγοι που συστήνουν την ενδοφλέβια χορήγηση κορτιζόνης, δεν έχει αποδειχθεί η υπεροχή της ενδοφλέβιας θεραπείας έναντι της κορτιζόνης από το στόμα.
Αν αποτύχει αυτή η θεραπεία, έχει βρεθεί ότι η χορήγηση κορτιζόνης ενδοτυμπανικά (πίσω από το τύμπανο) αυξάνει τις πιθανότητες επιτυχίας. Συνήθως συστήνονται έως πέντε ενδοτυμπανικές εγχύσεις κορτιζόνης με μεσοδιάστημα 3-5 ημερών η κάθε μία. Η ενδοτυμπανική χορήγηση κορτιζόνης γίνεται ανώδυνα στο ιατρείο. Προϋπόθεση είναι ο ΩΡΛ ιατρός να γνωρίζει την μέθοδο και να χρησιμοποιεί απαραίτητα μικροσκόπιο. Η επεμβατική αυτή μέθοδος είναι ασφαλής, όταν γίνεται από έμπειρο ιατρό. |
|
Ποια είναι η πρόγνωση; Θα γίνω καλά;
Η πρόγνωση ενός οξέος ακουστικού τραύματος είναι γενικά καλή.
Παρά το γεγονός ότι η ανταπόκριση είναι αδύνατο να προβλεφθεί, οι μελέτες λένε ότι η όσο το δυνατόν συντομότερη έναρξη της θεραπείας είναι ο κυριότερος παράγοντας επιτυχίας.
Θεωρείται ότι μετά την πάροδο δεκαπέντε περίπου ημερών από το επεισόδιο, η βλάβη στην ακοή θεωρείται μόνιμη και μη αναστρέψιμη.
Ακόμα όμως κι αν μείνει μικρός βαθμός βαρηκοίας ή ενοχλητικών εμβοών μετά την θεραπεία, υπάρχουν μη φαρμακευτικές μέθοδοι αντιμετώπισης, η ανάλυση των οποίων ξεφεύγει από τα όρια της παρούσας ενημέρωσης.
Παρά το γεγονός ότι η ανταπόκριση είναι αδύνατο να προβλεφθεί, οι μελέτες λένε ότι η όσο το δυνατόν συντομότερη έναρξη της θεραπείας είναι ο κυριότερος παράγοντας επιτυχίας.
Θεωρείται ότι μετά την πάροδο δεκαπέντε περίπου ημερών από το επεισόδιο, η βλάβη στην ακοή θεωρείται μόνιμη και μη αναστρέψιμη.
Ακόμα όμως κι αν μείνει μικρός βαθμός βαρηκοίας ή ενοχλητικών εμβοών μετά την θεραπεία, υπάρχουν μη φαρμακευτικές μέθοδοι αντιμετώπισης, η ανάλυση των οποίων ξεφεύγει από τα όρια της παρούσας ενημέρωσης.
